کاشفالسلطنه (محمدمیرزا کاشف چایکار)
کتاب زندگینامهی کیشور محبوبانی «زیستن در قرن آسیایی» را به ۵۰ صفحهی آخرش رسیدم و کتاب «کاشفالسلطنه» را تمام کردم. هر دویشان در مورد زندگی دیپلماتها بودند. محبوبانی یک دیپلمات سنگاپوری که مدرسهی لی کوآن یو را تاسیس کرد و کاشفالسلطنه یک دیپلمات ایرانی که چای را بومی ایران و شهر لاهیجان کرد. نمیدانم چرا خوراک کتابی این یک ماهم شد خواندن زندگینامهی دو دیپلمات. اما شده است دیگر. این جور وقتها جملات پل استر را زمزمه میکنم: کلمات عوض نمیشوند، اما کتابها همیشه در حال تغییرند. عوالم مختلف پیوسته تغییر میکنند، افراد عوض میشوند، کتابی را در وقت مناسبی پیدا میکنند و آن کتاب جوابگوی چیزی است، نیازی، آرزویی. دلم میخواست هم کتاب بخرم هم دفترچه یادداشت. دلم پیادهروی در لاهیجان هم میخواست. سلانه سلانه برای خودم راه افتادم.…
