پیمان حقیقت‌طلب
متولد ۶ دی ۱۳۶۸ تهران.
مدرسه. از همان سال اول ابتدایی تا سال آخر پیش‌دانشگاهی از دم دولتی. ابتدایی و راهنمایی: امام جواد. دبیرستان: دکتر شریعتی تهرانپارس. پیش‌دانشگاهی: شهید رجایی میدان امامت.
۱۳۸۷: کنکور: رتبه‌ی خوب. مهندسی مکانیک دانشگاه تهران.
۱۳۹۲: کار یافتن در یک کارخانه‌ی ماشین‌سازی: ساخت استراکچرهای فلزی پالایشگاه بندر عباس و مخازن دخیره‌ی پتروشیمی فارابی و ونیران و…
۱۳۹۳: دوباره دانشجو شدن: سیستم‌های اقتصادی اجتماعی، صنعتی شریف.
۱۳۹۴: همچون نیسانی که هر جا بار بخورد می‌رود، من هم بار خورد و عازم و ایلان و ویلان یک شرکت بیمه شدم. عنوان شغلی: کارشناس بیمه های مهندسی و انرژی. کسب تجربه ی یک کار اداری.
۱۳۹۵: پایان کار اداری. شروع کار تحقیقاتی و بعد اجرایی در زمینه‌ی ادغام مهاجران در یک جامعه: پیش به سوی نگاهی انسانی به چند میلیون مهاجر حاضر در ایران. شروع دیاران.
۱۳۹۸: تصویب اصلاح قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان غیرایرانی که ۳ سال تلاش گروهی دیاران یکی از عوامل به نتیجه رسیدنش بود
۱۳۹۸: ۳۰ سالگی و شروع یک زندگی جدید: پیمان دوچرخه‌سوار می‌شود.
۱۳۹۸: چاپ کتاب «چای سبز در پل سرخ- سفرنامه‌ی افغانستان».
۱۴۰۰: کسب مقام نخست جایزه‌ی ملی سیاستگزاری در ایران به خاطر مجموعه تلاش‌های دیاران برای به نتیجه رسیدن راه حل مشکل بی‌شناسنامگی فرزندان مادر ایرانی-پدر غیرایرانی.
۱۴۰۱: چاپ کتاب «دایاسپورا: مقدمه‌ای بسیار کوتاه».
آخرین نوشته‌ها
بار دیگر ۲۸
به دیدار کاخ مرمر
در باب کتاب شهروندی نوشته‌ی ریچارد بلامی
F12
۱۴۰۲ی لعنتی، برو گم شو!
