دسته: از روزهای سنگاپور

ماشین شخصی در سنگاپور و حل معضل ترافیک. این هوندای مدل ۲۰۱۷ شاید در خیلی از کشورهای جهان زیر ۱۰ هزار دلار قیمتش باشد. اما در سنگاپور قیمتش حدود ۷۰ هزار دلار است. اگر نو بود قیمتش بالای ۱۵۰ هزار دلار می‌شد. فکر کنم در هیچ کشوری، خودرو به اندازه‌ی سنگاپور گران نباشد. دلیلش اصلا قیمت خود ماشین نیست. دلیلش انواع و اقسام مالیاتی است که دولت سنگاپور برای ماشین‌دارها در نظر می‌گیرد تا جذابیت ماشین را کم کند و مردم را وادار کند که بی‌خیال ماشین شخصی شوند. اصلی‌ترین هزینه‌ی صاحب ماشین شدن در سنگاپور، جواز ماشین‌دار شدن است. قیمتش شناور است. بستگی به میزان تقاضای ماشین در سنگاپور دارد. اصولا در سنگاپور خیابان‌ها شلوغ و پرترافیک نیستند. اصلا خبری از ترافیک‌های روانی‌کننده‌ی خیلی از پایتخت‌های جهان در سنگاپور…

سنگاپور و اثرگذاری بر خیزش چین: سنگاپور الهام‌بخش چین مدرن بوده است. توی این چند ماه این حس را داشتم که سنگاپور بر خیزش چین و تبدیل آن به اقتصاد دوم جهان نقش مهمی داشته است. مدرک و منبع پیدا نمی‌کردم. حسش را داشتم. توی مدرسه‌ی لی‌ کوآن یو هم برای چینی‌ها حساب جداگانه‌ای باز است. مثلا توی خوابگاه استادی که با ما زندگی می‌کند، پروفسور وو از چینی‌تبارهای سنگاپور است و زبان چینی را می‌داند. هوای بچه‌های چینی را هم خیلی دارد. هندی‌ها خودشان فعال‌اند و مراسم و جشن‌های‌شان را برگزار می‌کنند. چینی‌ها هم با مدیریت پروفسور وو خیلی فعال می‌شوند. مثلا توی خوابگاه هر از چند گاهی کارگاه کالیگرافی (خوش‌نویسی چینی) برگزار می‌کنند که ما فرهنگ‌های دیگر را با فرهنگ چینی بیشتر آشنا کنند. دو تا رشته‌ی ام…

دیروز آقای آرسینو بالساکان دبیر سازمان ملی توسعه‌ی اقتصادی فیلیپین آمده بود دانشگاه تا داستان رشد اقتصادی مداوم فیلیپینی از ۲۰۱۰ را برای‌مان تعریف کند. فیلیپین از ۲۰۱۰ به بعد (به استثنای سال کرونا) به طور پیوسته رشد اقتصادی بین ۶ تا ۸ درصد را تجربه کرده‌ است.  بچه‌های فیلیپینی هم‌رشته‌ای با بقیه‌ خیلی متفاوتند. اولین تفاوت چشم‌گیر سطح انگلیسی حرف‌زدن‌شان است. دو تا هم‌کلاسی آمریکایی هم داریم. به جرئت می‌توانم بگویم که اکثر بچه‌های فیلیپینی از نظر انگلیسی حرف زدن حتی از بچه‌های آمریکایی‌ها هم یک سر و گردن بالاترند. توی کلاس‌ها هم به واسطه‌ی انگلیسی روانی که صحبت می‌کنند معمولا همیشه فعالند و خیلی حضورشان پررنگ است. من یک خاطره‌ی بد هم ازشان دارم. ترم پیش ایمیل زدند که منابع مالی‌مان اجازه‌ می‌دهد تا یک گروه دانشجویی دیگر…

همین‌جوری داشتیم صحبت می‌کردیم و من می‌گفتم که برای فهم ایران قدیم تهران مقصد خوبی نیست و حتما باید اصفهان و شیراز را هم ببینید. اصفهان برای آشنایی با تاریخ ۵۰۰ سال پیش ایران و شیراز هم برای تاریخ ۲۵۰۰ سال پیش ایران. تاریخ ۱۰۰۰ سال پیش ایران هم در خراسان و افغانستان و تاجیکستان وازبکستان است. یکهو شومن گفت مشهورترین برند چای در بنگلادش هم اصفهانی هستند. اصلا اسم برندشان اصپهانی است. رفت از توی آشپزخانه‌اش قوطی چای اصپهانی را هم آورد نشانم داد. گفت این‌ها اصالتا ایرانی هستند. اما خب به بنگلادش مهاجرت کردند و الان هم صنعت چای بنگلادش که صنعت بزرگی هم هست روی دست همین برادران اصپهانی می‌چرخد. همان موقع رفتم سایت‌شان را سک زدم: https://www.ispahanitea.com/  یک صفحه داشتند در مورد طبخ انواع چای. لذت…

هفته‌ی پیش سال نوی چینی‌ها بود. بین اعیادی که تا به الان دیده‌ام که سنگاپوری‌ها جشن می‌گیرند (روز ملی سنگاپور، دیپاوالی و کریسمس) جشن سال نوی چینی با شکوه بیشتری برگزار شده. دیپاوالی هم تعطیل رسمی بود (عید هندی‌تبارهای سنگاپور است). اما سال نوی چینی دو روز تعطیل بود. تو خیابان‌ها هم جا به جا می‌دیدی که نشانه‌ای از سال نوی چینی وجود دارد. طبیعتا وقتی ۷۰ درصد جمعیت چینی‌تبار باشند این طوری می‌شود. اما من باز هم تاکید می‌کنم که سنگاپوری‌ها انگلیسی‌های چینی‌یا چینی‌های انگلیسی‌اند و خیلی با خود چینی‌ها متفاوتند. امسال سال مار است و خیلی از دکورهای مغازه‌ها و خیابان‌ها هم بر اساس سال مار چیده شده است. من خودم متولد سال مار هستم. این هم طالع‌بینی چینی متولدین سال مار: Anyone born in the Year of…

این ترم هوا‌ی سنگاپور خیلی دلبر شده است. فصل بارندگی است و خبری از گرمای شدید ظهرگاهی استوا نیست. روزهای اول شدیدترین باران‌های عمرم را تجربه کردم. اما حالا این روزها دیگر باران‌ها شدید نیستند. گاه و بی‌گاه می‌بارند. آسمان اغلب ابری است. جوری است که دیگر هر روز غروب می‌روم بوتانیک گاردنز. ترم پیش حتی قبل از غروب هم هوا گرم بود و راه رفتن و دویدن در بوتانیک گاردنز عرق‌ریزان شدیدی داشت. اما این ترم هوا ملایم است. خوابگاه ما دقیقا روبه‌روی بوتانیک گاردنز است. روزی ۳ بار بوتانیک گاردنز را تجربه می‌کنم. بار اول صبح‌گاهان که به جای اتوبوس ترجیح می‌دهم ۲۰ دقیقه پیاده‌روی کنم و از میان بوتانیک گاردنز خودم را به مدرسه برسانم. بار دوم سر ظهر که دوباره پیاده برمی‌گردم و بار سوم هم…