پیش به سوی پیری باکیفیت: در ستایش ژاپن

پیش به سوی پیری باکیفیت: در ستایش ژاپن

سپهرداد, من و پاندا
در ستایش پیری باکیفیت... یکی از اشتباهات سرمایه‌گذارانه‌ی زندگی من در سالیان اخیر نگه داشتن کیومیزو بود. در سالیانی که تنها راه امان از تورم لجام‌گسیخته تبدیل آن به کالا و پایین آوردن استانداردهای زندگی در حد مرگ است، نگه داشتن کیومیزو برایم اشتباهی استراتژیک بود. ۴ سال پیش کیومیزو را می‌توانستم به ۴۰ میلیون تومان بفروشم. در آن زمان خودرویی چینی به نام ایکس۲۲ حدود ۶۵ میلیون تومان قیمت داشت که ۱۸ میلیون‌ تومانش را حین تحویل خودرو دریافت می‌کردند و مابقی اقساطی. آن زمان به خودم گفته بودم که کیومیزو ماشینی ژاپنی است و مطمئنا کیفیت و مطلوبیت سواری‌اش بیشتر از حتی یک ماشین ۱۵ سال جوان‌تر از خودش است. نفروخته بودمش و نخریده بودمش. آن خودروی چینی طی ۴ سال به قیمت ۴۳۰ میلیون تومان رسید و…
Read More
ایران جزو ۲۰ کشور اول مهاجرپذیر دنیا

ایران جزو ۲۰ کشور اول مهاجرپذیر دنیا

چندرسانه‌ای, مصاحبه‌ها
مصاحبه‌ی پیمان حقیقت‌طلب با «اتاق ایران آنلاین- پایگاه خبری اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران» به مناسبت روز جهانی مهاجران در ۲۷ آذر سال ۱۴۰۰. پیمان حقیقت طلب پژوهشگر می‌گوید: برای بهرمندی از مزایای اقتصادی و تجاری اتباع در ایران باید به دنبال تغییر نگرش‌ها به مهاجران باشیم. (منبع)
Read More
کتیرایی‌ها و آشغال‌جمع‌کن‌ها

کتیرایی‌ها و آشغال‌جمع‌کن‌ها

سپهرداد
توی فیلم‌های امسال جشنواره‌ی سینما حقیقت دو تا فیلم هستند که خیلی دوست دارم ببینم‌شان: «شازده حمام» و «گود». شازده حمام در مورد محمدحسین پاپلی یزدی (نویسنده‌ی کتاب شازده حمام) است. هر چهار جلد کتاب «شازده‌ حمام» را با وجود قطور و خیلی گران بودن خریده‌ام و خوانده‌ام. اصولاً وقتی پول بابت کتاب می‌دهم می‌خوانم. ولی اگر کتابه خوب نباشد فحش و لعنت نثار نویسنده می‌کنم که کاغذ و پول من را حرام کرده. شازده حمام این طوری نبود. حتی جلد اول و دومش را می‌توانم شاهکار بلامنازع بنامم. حدود ۱۲۰ صفحه از کتاب شازده حمام روایتی فوق‌العاده‌ست به نام «کتیرایی‌ها». کتیرایی‌ها قصه‌ی مردان و کودکان اهل بافق در دهه‌ی ۴۰  شمسی است که از زور فقر و نداری هر سال به نواحی کردستان می‌رفتند تا با کتیراگیری درآمد کسب کنند…
Read More
۵۵ سال در انتظار یک شناسنامه

۵۵ سال در انتظار یک شناسنامه

یادداشت‌های مطبوعاتی
یادداشت پیمان حقیقت‌طلب در روز سه‌شنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۰، شماره ۴۱۶۳ روزنامه شرق پیرامون اجرای کند قانون تابعیت فرزندان مادر ایرانی. شاه‌عصمت‌الله می‌گوید همه‌ی مدارکم تکمیل است. برای بچه‌هایم همان اول کار گواهی تولد از ثبت‌احوال گرفتم. فردای روز عروسی با همسر ایرانی‌ام قبل از هر کاری رفتم و درخواست ثبت ازدواج کردم. دو سال طول کشید تا ازدواجم ثبت شود. متولد ایران هستم و هیچ روزی از حضورم در ایران غیرقانونی نبوده. همیشه مدرک اقامتی داشته‌ام. حالا یک سال و نیم است که برای بچه‌هایم طبق قانون جدید درخواست شناسنامه داده‌ام. اما هیچ خبری نیست. دخترم ۷ ساله شده و باید مدرسه برود. اگر با پاسپورت افغانستانی در مدرسه ثبت‌نام شود بعدا باید کلی دوندگی کنم که بگویم دخترم شناسنامه گرفته و ایرانی است. می‌گوید پسر فامیل‌مان این‌طوری شد. بر…
Read More
سفر به افغانستان با چای سبز در پل سرخ

سفر به افغانستان با چای سبز در پل سرخ

چای سبز در پل سرخ, چندرسانه‌ای, دیاران
سفرنامه‌ی «چای سبز در پل سرخ» به قلم پیمان حقیقت‌طلب، محسن شهرابی فراهانی و حسین شیرازی توسط انجمن دیاران منتشر شد. به گزارش کتاب نیوز، یادداشت‌های سفر کوتاه سه تن از اعضای انجمن دیاران _ که با هدف بهبود زیست مهاجران در ایران فعال است _ در قالب کتاب «چای سبز در پل سرخ» توسط انتشارات میراث اهل قلم منتشر شد. حضور میلیون‌ها مهاجر افغانستانی در دهه‌های اخیر باعث شده تا هم‌زیستی مشترک اهالی ایران و افغانستان بیش از هر دو ملتی در جهان باشد. اما علی‌رغم این نزدیکی و هم‌زیستی، قفسه‌ی سفرنامه‌ها به افغانستان _و بالعکس_ آن‌قدرها شلوغ و پر از کتاب نیست. کتاب «چای سبز در پل سرخ» را می‌توان یکی از آخرین سفرنامه‌های ایرانی قبل از سقوط طالبان دانست.سیدپیمان حقیقت‌طلب (1368- )، محسن شهرابی فراهانی (1368- ) و حسین شیرازی (1364- )، سه نفر از موسسان…
Read More
در حسرت تو آواره‌ترینم- مرور کتاب دختر ترکستانی

در حسرت تو آواره‌ترینم- مرور کتاب دختر ترکستانی

کتاب‌باز
«دختر ترکستانی» مجموعه‌ای از هفت داستان کوتاه است. هفت داستان با نام‌هایی زنانه: قیمت، خجسته، گندم، دختر ترکستانی، شکردخت، حواگل و شکریه. طرح جلد کتاب نیم‌رخ زنی است که ترکیب رنگش یادآور سه رنگ پرچم سابق کشور افغانستان است: زنی با لباس سبز، روسری سیاه و سربند و قلب کوچک قرمزرنگی که به جای چشم نشسته و به تو می‌گوید که قرار است با مجموعه‌ای عاشقانه روبه‌رو شوی. شخصیت اول تمام هفت داستان این مجموعه مردان افغانستانی هستند. مردانی که در مرکزیت زندگی آنان زنی افغانستانی قرار دارد (همان زنی که نامش بر پیشانی داستان است). زنانی که انگیزه‌ی اصلی کنش‌های مردان‌اند. دختر ترکستانی نویسنده: احمد مدقق ناشر: صاد نوبت چاپ: ۱ سال چاپ: ۱۴۰۰ تعداد صفحات: ۹۰ کتاب دختر ترکستانی مجموعه‌ای از هفت داستان کوتاه است. هفت داستان با نام‌هایی زنانه: قیمت، خجسته، گندم،…
Read More
افغانی بگیر (از سری لایوهای دیاران گپ)

افغانی بگیر (از سری لایوهای دیاران گپ)

دیاران, مصاحبه‌ها
دوازدهمین لایو «دیاران‌گپ» در اینستاگرام به موضوعی پرداخت که بسیاری از مهاجران افغانستانی تجربه‌ی آن را دارند: تجربه افغانی‌ بگیر. پدیده‌ای که قدمتی ۳۰ ساله دارد و این روزها طبق آمارهای سازمان جهانی مهاجرت در ایران بیش از هر زمان دیگری شده است. فیلم این نشست در این آدرس قابل دسترسی است. متن پیاده‌شده‌ی این لایو در ادامه می‌آید: آقای رستمی: بسم الله الرحمن الرحیم در خدمت دوستان هستیم با موضوعی دیگر از سلسله نشست‌های دیاران با موضوع افغانی‌ بگیر. سلام آقای حقیقت طلب خوب هستید؟ آقای حقیقت طلب: ممنون آقای رستمی: اگر اجازه بدهید من یک مقدمه‌ای رو از بحث افغانی‌ بگیر خدمتتون عرض کنم. عرض کنم خدمت شما که اولاً خیر مقدم عرض می‌کنم خدمت شما و همه‌ی عزیزانی که دارند لایو ما رو تماشا می‌کنند. همون‌طور که اطلاع‌رسانی شده…
Read More
کو شناسنامه؟!

کو شناسنامه؟!

یادداشت‌های مطبوعاتی
بررسی قانون اعطای تابعیت به مادرایرانی‌ها در یک‌سالگی این قانون. منتشر شده در روزنامه شرق مورخ اول مهر ماه ۱۴۰۰. دوم مهر ماه سال ۱۳۹۸ بود که مدینه خبر تأیید نهایی اصلاح قانون تابعیت فرزندان مادر ایرانی را شنید. خبری که ماه‌ها بود پیگیرش بود. اولین کاری که کرد این بود که متن نهایی قانون را پیدا کند. می‌خواست ببیند بالاخره می‌تواند با این قانون شناسنامه‌دار شود یا نه. ۲۳ سالش بود و هنوز به شناسنامه نرسیده بود. یک خواهر بزرگ‌ترش قبل از سال ۱۳۸۵ شناسنامه گرفته بود. اما او... اوایل دهه‌ی ۸۰ همان وقت‌ها که او کودک بود، پدر افغانستانی‌اش یک روز از خانه بیرون زده بود و دیگر پیدایش نشده بود. کشته بودندش؟ رد مرز کرده بودندش به افغانستان؟ فرار کرده بود؟ هیچ وقت معلوم نشد. درد و…
Read More
احمد میدری: یک تلاش بی‌پایان

احمد میدری: یک تلاش بی‌پایان

سپهرداد, دیاران
پیش‌نوشت: این را برای یک مجله نوشته بودم. نمی‌دانم و نفهمیدم چه شد که کار نکردند. این جا منتشرش می‌کنم که حداقل روایتی از یکی از آدم‌های خوب زندگی‌ام ثبت کرده باشم. اولین بار دکتر میدری را در بهمن ماه سال ۱۳۹۶ دیدم. استرس داشتم. من و محسن بودیم. داشتیم به دیدار معاون وزیر می‌رفتیم. قبلش چند تا مدیر دولتی و یکی دو تا نماینده‌ مجلس دیده بودم. اما معاون وزیر ندیده بودم. بحث مقام و این‌ها نبود. باید قانعش هم می‌کردیم که پیگیر شناسنامه‌ برای بچه‌های مادر ایرانی شود. جلسه گرفتن‌مان هم عجیب بود. توی چند ماهی که مشغول تحقیق و جمع‌آوری داده و قصه بودیم فهمیده بودیم که دکتر احمد میدری دغدغه‌ی آدم‌های بی‌شناسنامه را دارد. اما نمی‌دانستیم چطور باید بهش برسیم. واسطه‌هایی جور کرده بودیم. اما به…
Read More
رویای پوسیده‌ی بازگشت

رویای پوسیده‌ی بازگشت

یادداشت‌های مطبوعاتی
یادداشت منتشر شده در دو‌شنبه ۱۵‌شهریور ۱۴۰۰، شماره ۴۰۸۹ روزنامه شرق. حالا دیگر در شرف بازنشستگی‌اند. کارمندان ادارات اتباع و مهاجرین خارجی و پلیس‌های نیروی انتظامی و نیروهای سایر دستگاه‌های مرتبط با امور مهاجرین در ایران که از اوایل دهه‌ی ۱۳۷۰ مشغول به کار شده بودند حالا دیگر آخرین روزهای خدمت‌شان را می‌گذرانند. نیروهایی که از همان روزهای اول خدمت‌شان یک رویای بزرگ را پروراندند و برایش سال‌ها زحمت کشیدند: رویای بازگشت افغانستانی‌ها به کشورشان. از سال ۱۳۷۲ که طرح «بازگشت آوارگان افغانی به موطنشان» در شورای امنیت ملی به تصویب رسید، اقدامات مختلفی برای مجبور کردن مهاجران افغانستانی به بازگشت به کشورشان صورت گرفته است. از افغانی‌بگیرهای نیروی انتظامی در دهه‌ی ۷۰ تا انواع و اقسام محدودیت‌های زیست شهروندی برای مهاجران. محال است پای درد و دل‌های نسل‌ دومی‌ها و…
Read More