نویسنده: پیمان

مالزی هفته‌ی پیش قانون تابعیت خودش را تغییر داد و زن‌های مالزیایی که خارج از کشور مالزی بچه‌دار می‌شوند هم می‌توانند تابعیت مالزیایی خودشان را به بچه منتقل کنند:https://www.straitstimes.com/asia/se-asia/malaysia-approves-new-law-allowing-mothers-to-pass-on-citizenship-to-children-born-overseas امروز با جینگ هم‌کلاسی مالزیایی‌ام داشتم در موردش صحبت می‌کردم. جینگ لیسانس حقوق دارد و یک فوق‌لیسانس هم از دانشگاه لایدن هلند دارد و حالا هم هم‌کلاسی‌ام است. توی قوه قضاییه‌ی مالزی کار می‌کرده قبلا. با هم صحبت کردیم و بهش تبریک گفتم بابت تغییر قانونی که پیش آمده. ناراضی بود البته. می‌گفت ظاهرش تغییر کرده. اما وزارت کشور ما کلی بند و تبصره آورده و معنای قانون را ازش گرفته. گفته که تا من تایید نکنم حق نهایی شدن مدرک تابعیت وجود ندارد و… گفتم چه‌قدر عجیب. دقیقا شبیه وزارت کشور ایران. برایش کمی از قانون تابعیت ایران گفتم و…

از دو هفته‌ی قبلش به‌مان ایمیل داده بودند که اگر می‌خواهید توی شب فرهنگی مدرسه، غرفه‌ی کشور خودتان را داشته باشید به ما بگویید. حالم گرفته بود و به ایمیل جواب نداده بودم. همکاران سابق کم‌کاری زیاد داشتند و وقتی هم من با ۸۵۰۰ کیلومتر فاصله نشست را جلو برده بودم شروع کرده بودند به بدگویی در مورد من که چرا فلان چرا بهمان. خیلی برخورد تاثیرگذاری داشتند با من و حالم از هر گونه همکاری برای ایران به هم خورده بود. خبرهای ایران هم که پی در پی نومیدکننده. رمقی نداشتم که پرچم ایران را بالا ببرم. وقتش را هم نداشتم. دست تنها بودم و اصلا و ابدا نمی‌رسیدم. می‌دیدم که بقیه‌ی کشورها توی هفته‌ی آخر دارند خودشان را اماده می‌کنند و تمرین می‌کنند. حافظ و فائز برداشته بودند…

گزارش روزنامه شرق از نشست  تحصیل کودکان مهاجر در ایران؛ چالش‌ها و فرصت‌ها با حضور محسن رنانی نشست بررسی تحصیل کودکان مهاجر در ایران، چالش ها و فرصت ها، به همراه نقد و بررسی کتاب «بازماندگی از تحصیل کودکان مهاجر در ایران» هفته گذشته با حضور فعالان مدنی و روزنامه نگاران در تهران برگزار شد. در این جلسه، افرادی همچون محسن رنانی، سیمین کاظمی، پیمان حقیقت طلب، ژیلا بنی یعقوب و اعظم صوفیانی حضور داشتند.در ابتدای این جلسه، ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار و فعال مدنی که مدیریت پنل را بر عهده داشت، با اشاره به اینکه بسیاری از مهاجران افغان در ایران مجبور هستند به مشاغلی روی بیاورند که با شغل اصلی آنها متفاوت است، گفت: «بسیاری از مهاجران افغانستانی نمی توانند در زمینه کاری خود مشغول باشند و…

موزه هنر و دانش سنگاپور. گران بود. ۲۵ دلار بود. گفتیم دانشجوییم. خانم بلیط‌فروش ما را ساکن سنگاپور فرض کرد و با ما ۲۰ دلار حساب کرد. سنگاپور موزه زیاد دارد. می‌خواهم تا جای ممکن صرفه‌جویی کنم که بتوانم این موزه‌ها را دریابم. بچه‌ها پیشنهادش داده بودند. به خودم بود موزه‌ی بستنی را انتخاب می‌کردم! ولی دیگر همراه بقیه شدن نیاز است خب. تصوری از موزه نداشتم. نزدیک مارینا بی بود. معماری ساختمان بالای موزه توجه آدم را جلب می‌کرد. کنارش هم یک برکه‌ی با گل‌های نیلوفری بود. از این ترکیب‌های معماری مدرن با طبیعت زنده که حقیقتا آدم را درگیر خودش می‌کند. موزه در حقیقت چند طبقه داشت. طبقه‌ی اصلی در زیرزمین بود. بقیه‌ی طبقات نمایشگاه‌های دوره‌ای داشتند. ما به سالن اصلی موزه رفتیم. شعارش این بود: جهان آینده.…