مصاحبه با رادیو کارزار: زخم‌های افغانستان

مصاحبه با رادیو کارزار: زخم‌های افغانستان

دیاران, چندرسانه‌ای
سومین شماره رادیو کارزار، به زخم‌های افغانستان پرداخته است. در سال ۱۴۰۰ تسلط دوباره‌ی طالبان بر کشور همسایه و قصه مقاومت‌های دره پنجشیر میان ایرانیان همدلی کم‌سابقه‌ای را با مردم این سرزمین برانگیخت و چند کارزار پرطرفدار هم در این زمینه راه افتاد. ایرانیان سال‌هاست میزبان مهاجران افغان هستند و این باعث شده حس نزدیک‌تری نسبت به دردهای این مردمان داشته باشند. از طرفی وضعیت نه چندان به سامان کشورمان خصوصا از نظر اقتصادی باعث شده بسیاری منتقد حضور نامحدود مهاجران باشند و تجربیات ناخوشایندی از هم‌زبانان افغان دارند. پیچیدگی این موضوع چندبعدی و میزبانی از کارزارهای متعدد با موضوع افغانستان باعث شد به این فکر کنیم که در این شماره از پادکست پلتفرم کارزار، پای قصه‌های پر از درد مردمان سرزمین همسایه بنشینیم. در بخشی از این پادکست با…
Read More
اصلاح قانون اعطای تابعیت به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان غیرایرانی: از تصویب تا مشکلات اجرایی و راهکارهای پیشنهادی

اصلاح قانون اعطای تابعیت به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان غیرایرانی: از تصویب تا مشکلات اجرایی و راهکارهای پیشنهادی

دیاران, کتاب‌های من
در چهل سال گذشته موج های مهاجرتی اتباع افغانستانی و عراقی، ایران را به یکی از کشورهای مهاجرپذیر جهان تبدیل کرده است. یکی از اتفاقاتی که با حضور اولین موج مهاجران در کشور ایران بسیار متواتر به وقوع پیوست و ادامه پیدا کرد، ازدواج زنان ایرانی با مردان غیرایرانی بود. این ازدواج ها به خصوص در مناطق حاشیۀ شهرهای مختلف بسیار رواج پیدا کرد.این ازدواج ها به دلیل قوانین اقامت و تابعیت ایران باعث بسیاری از مشکلات برای جمعیت نسبتاً بالایی از ساکنان کشور شده است. بزرگ ترین معضلات به وجود آمده به ترتیب اهمیت عبارتند از:۱. عدم ثبت دقیق این ازدواج ها،۲. بی شناسنامگی فرزندان حاصل از این ازدواج ها،۳. بی هویتی و بزرگ شدن فرزندان در تبعیض،۴. محرومیت فرزندان از تحصیل، درمان، پوشش های حمایتی دولت و سایر…
Read More
سفر به افغانستان با چای سبز در پل سرخ

سفر به افغانستان با چای سبز در پل سرخ

چای سبز در پل سرخ, چندرسانه‌ای, دیاران
سفرنامه‌ی «چای سبز در پل سرخ» به قلم پیمان حقیقت‌طلب، محسن شهرابی فراهانی و حسین شیرازی توسط انجمن دیاران منتشر شد. به گزارش کتاب نیوز، یادداشت‌های سفر کوتاه سه تن از اعضای انجمن دیاران _ که با هدف بهبود زیست مهاجران در ایران فعال است _ در قالب کتاب «چای سبز در پل سرخ» توسط انتشارات میراث اهل قلم منتشر شد. حضور میلیون‌ها مهاجر افغانستانی در دهه‌های اخیر باعث شده تا هم‌زیستی مشترک اهالی ایران و افغانستان بیش از هر دو ملتی در جهان باشد. اما علی‌رغم این نزدیکی و هم‌زیستی، قفسه‌ی سفرنامه‌ها به افغانستان _و بالعکس_ آن‌قدرها شلوغ و پر از کتاب نیست. کتاب «چای سبز در پل سرخ» را می‌توان یکی از آخرین سفرنامه‌های ایرانی قبل از سقوط طالبان دانست.سیدپیمان حقیقت‌طلب (1368- )، محسن شهرابی فراهانی (1368- ) و حسین شیرازی (1364- )، سه نفر از موسسان…
Read More
افغانی بگیر (از سری لایوهای دیاران گپ)

افغانی بگیر (از سری لایوهای دیاران گپ)

دیاران, مصاحبه‌ها
دوازدهمین لایو «دیاران‌گپ» در اینستاگرام به موضوعی پرداخت که بسیاری از مهاجران افغانستانی تجربه‌ی آن را دارند: تجربه افغانی‌ بگیر. پدیده‌ای که قدمتی ۳۰ ساله دارد و این روزها طبق آمارهای سازمان جهانی مهاجرت در ایران بیش از هر زمان دیگری شده است. فیلم این نشست در این آدرس قابل دسترسی است. متن پیاده‌شده‌ی این لایو در ادامه می‌آید: آقای رستمی: بسم الله الرحمن الرحیم در خدمت دوستان هستیم با موضوعی دیگر از سلسله نشست‌های دیاران با موضوع افغانی‌ بگیر. سلام آقای حقیقت طلب خوب هستید؟ آقای حقیقت طلب: ممنون آقای رستمی: اگر اجازه بدهید من یک مقدمه‌ای رو از بحث افغانی‌ بگیر خدمتتون عرض کنم. عرض کنم خدمت شما که اولاً خیر مقدم عرض می‌کنم خدمت شما و همه‌ی عزیزانی که دارند لایو ما رو تماشا می‌کنند. همون‌طور که اطلاع‌رسانی شده…
Read More
احمد میدری: یک تلاش بی‌پایان

احمد میدری: یک تلاش بی‌پایان

سپهرداد, دیاران
پیش‌نوشت: این را برای یک مجله نوشته بودم. نمی‌دانم و نفهمیدم چه شد که کار نکردند. این جا منتشرش می‌کنم که حداقل روایتی از یکی از آدم‌های خوب زندگی‌ام ثبت کرده باشم. اولین بار دکتر میدری را در بهمن ماه سال ۱۳۹۶ دیدم. استرس داشتم. من و محسن بودیم. داشتیم به دیدار معاون وزیر می‌رفتیم. قبلش چند تا مدیر دولتی و یکی دو تا نماینده‌ مجلس دیده بودم. اما معاون وزیر ندیده بودم. بحث مقام و این‌ها نبود. باید قانعش هم می‌کردیم که پیگیر شناسنامه‌ برای بچه‌های مادر ایرانی شود. جلسه گرفتن‌مان هم عجیب بود. توی چند ماهی که مشغول تحقیق و جمع‌آوری داده و قصه بودیم فهمیده بودیم که دکتر احمد میدری دغدغه‌ی آدم‌های بی‌شناسنامه را دارد. اما نمی‌دانستیم چطور باید بهش برسیم. واسطه‌هایی جور کرده بودیم. اما به…
Read More
کسب رتبه‌ی نخست جایزه ملی سیاستگذاری توسط انجمن دیاران

کسب رتبه‌ی نخست جایزه ملی سیاستگذاری توسط انجمن دیاران

ارائه‌ها, چندرسانه‌ای, دیاران
آبان ماه سال ۱۳۹۹ بود که جامعه‌ی اندیشکده‌های ایران خبر از برگزاری نخستین جایزه ملی سیاستگذاری ایران داد. هدف از این جایزه، شناسایی و معرفی پژوهش‌ها و اقدامات تأثیرگذار اندیشکده‌های کشور بود. جامعه‌ی اندیشکده‌های ایران در تلاش بود تا موفق‌ترین پروژه‌های اندیشکده‌های ایران را که موفق به تأثیرگذاری مثبت در فضای سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری کشور شده بودند شناسایی و به عنوان الگو به زیست‌بوم اندیشه‌ورزی کشور معرفی کند. جایزه ملی سیاستگذاری در ایران سه مرحله داشت: ۱. ارسال پروژه توسط مجموعه‌ها ۲. ارائه‌ی پروژه‌‌های منتخب در پنل‌‌های موضوعی جداگانه در حضور کمیته‌ی علمی ۳. ارائه‌ی برترین پروژه‌های هر پنل در حضور هیئت داوران جایزه مرحله اول جایزه ملی سیاستگذاری در ایران در مرحله‌ی اول این جایزه،۵۳ اندیشکده‌ و مرکز پژوهشی کشور ۲۵۴ پروژه‌ی راهبردی و سیاستی را برای این جایزه ارسال کردند. انجمن دیاران…
Read More
پرچم‌دار خون‌شریکیِ ایران و افغانستان

پرچم‌دار خون‌شریکیِ ایران و افغانستان

دیاران, یادداشت‌های مطبوعاتی
محمدسرور رجایی ۱. می‌خواستیم فیلم اکسدوس را توی دانشگاه تهران اکران کنیم. من فیلم را توی یک اکران خصوصی توی دانشگاه علامه طباطبایی دیده بودم. یادم نیست خود بهمن کیارستمی دعوتم کرده بود یا نه. فیلم در مورد مهاجران غیرقانونی و بدون مدرک افغانستانی در یکی از اردوگاه‌های بازگشت مهاجران بود. جایی که مشخصات‌شان ثبت می‌شد و داستان مهاجرت هر کدام‌شان از پشت شیشه روایت می‌شد. روایت جدیدی بود از یکی از مخوف‌ترین جاهای ایران: اردوگاه‌های اخراج مهاجران افغانستانی در ایران  که هیچ وقت سوژه‌ی رسانه‌ها و فیلم‌ها و داستان‌ها نبودند. همان‌جا چشمم را گرفت فیلم. چند هفته بعدش فیلم توی جشنواره‌ی سینما حقیقت بهترین مستند شد. یکی دو تا کارگردان افغانستانی به شدت فیلم را نواختند. انگ زدند که فیلم دروغ است و رفتار وزارت کشوری‌ها با مهاجران به این درجه از احترام…
Read More
رویای اروپایی

رویای اروپایی

دیاران, سپهرداد
ساختمان ۶ طبقه‌ی محل کار ما آیفون ندارد. یک ساختمان حدودا ۲۵ ساله در قلب محله‌ی دریان‌نو که هر طبقه و ساکنانش برای خودشان داستانی هستند. برآیند کنش و واکنش‌های این ساکنان هم این است که ساختمان به این بزرگی آیفون ندارد. در ورودی‌اش همیشه باز است. چون اکثر واحدها تجاری‌اند: از آزمایشگاه بگیر تا مطب دندانپزشکی و آرایشگاه زنانه. بعضی واحدها هم برداشته‌اند جلوی ساختمان برای خودشان آیفون مخصوص خودشان کار گذاشته‌اند. ساختمانی آن‌قدر شلم‌شوربا که یکی از کفتربازهای محله‌ی دریان‌نو هم برداشته بود پشت‌بام ساختمان را برای خودش مصادره کرده بود و حدود هزار تا کفتر را آن بالا نگه‌داری می‌کرد. بالاخره بعد از مدت‌ها یکی آمد و یکی از طبقات را خرید و تصمیم گرفت که سروسامانی به ساختمان بدهد. رفت دادگاه شکایت کرد و کفترباز محله…
Read More
لذت نامه

لذت نامه

دیاران, سپهرداد
راستش نمی‌دانم فلسفه‌ی نمایشگاه کتاب مجازی تهران چه بود. وقتی تعداد بالایی فروشگاه آنلاین کتاب با زیرساخت‌های درست و درمان هستند، چه اصراری بر یک سایت جدید آن هم به مدت محدود؟! تخفیف بیست درصد را هم که می‌شد آن سایت‌ها ارائه بدهند و پولش را از دولت بگیرند. حمایت از بخش خصوصی و این حرف‌ها هم می‌شد.این وسط خوش به حال اداره پست شد. هر ناشری جدا جدا کتاب‌های سفارش داده شده را می‌سپرد به اداره پست. آن سایت‌ها یکهو پنجاه تا کتاب از پنجاه تا ناشر را یک‌جا با پیک تحویلت می‌دادند. اما سیستم نمایشگاه مجازی کتاب هر ناشر یک بسته پستی است. اداره پست هم که قر و قمیش دارد: بسته حتما باید پاکت داشته باشد و مامور دم ساختمان تحویل بدهد و نه توی ساختمان. حالا…
Read More
بچه‌های میم هم شناسنامه‌دار شدند

بچه‌های میم هم شناسنامه‌دار شدند

دیاران, سپهرداد
بچه‌های میم بالاخره شناسنامه گرفتند. تاریخ صدور شناسنامه‌شان دقیقا هم‌زمان با ماه و روز تاریخ تولد من شد. از آن هم‌زمانی‌ها که فقط به درد خودم می‌خورد. به اولین برخوردهایم با میم که فکرکردم دیدم سه سال گذشته است. خیلی طول کشید. یک راه طولانی طی شد تا بالاخره بچه‌هایش صاحب شناسنامه شدند. راستش را اگر بخواهم بگویم در این سه سال خیلی وقت‌ها فکر می‌کردم که بچه‌های میم هیچ وقت صاحب شناسنامه نمی‌شوند. اما انگار خودش این‌طور نبود. پارسال که چهارمین بچه‌اش را هم به دنیا آورد حس کردم این‌طوری نیست. آن زمان هنوز هم معلوم نبود که بچه‌هایش بالاخره صاحب شناسنامه می‌شوند یا نه. افغانستانی‌ها پر زاد و ولدند. خانواده‌های‌شان پرجمعیت‌اند. اما حتما میم به عنوان یک زن ایرانی امیدهای بزرگی داشته که به دنیا آوردن چهارمین فرزند را…
Read More