یک جزیره‌ی چهارزبانه: کتاب و ادبیات در سنگاپور

یک جزیره‌ی چهارزبانه: کتاب و ادبیات در سنگاپور

از روزهای سنگاپور, کتاب‌باز
یادداشتی در مورد کتاب و ادبیات در سنگاپور برای سایت نقد و معرفی کتاب وینش: سنگاپور یک جزیره‌ی کوچک ۶ میلیون‌ نفری چند قومیتی است. زبان اول این کشور انگلیسی است و طبعا کتاب‌های انگلیسی‌زبان در این‌جا به راحتی خوانده می‌شوند. تولید آثار ادبی سنگاپوری‌ها هم به این زبان بیشتر است. اما نظام حکمرانی این کشور به گونه‌ای است که اجازه‌ی تولید آثار ادبی به زبان سایر اقلیت‌ها هم وجود دارد. نه تنها این امکان وجود دارد، بلکه تشویق هم می‌شود. چرا که باعث ترویج برند سنگاپور در کشورهای بزرگ‌تری همچون چین و هند و مالزی می‌شود. در حقیقت سنگاپوری‌ها از طریق ادبیات دارند رویای چهارراه جهان بودن‌شان را پی می‌گیرند و ادامه می‌دهند. کتاب و ادبیات در سنگاپور ادموند یکی از متفاوت‌ترین سنگاپوری‌هایی بود در هفته‌های اول ورودم به…
Read More
زیستن در قرن آسیایی، زندگی‌نامه‌ی کیشور محبوبانی

زیستن در قرن آسیایی، زندگی‌نامه‌ی کیشور محبوبانی

کتاب‌باز, از روزهای سنگاپور
کتاب «زیستن در قرن آسیایی، یک زندگی‌نامه‌ی غیردیپلماتیک» نوشته کیشور محبوبانی برایم نکته زیاد داشت. نکته‌ها را قلم‌انداز این‌جا خیلی کوتاه ثبت می‌کنم که یادم نرود: کیشور محبوبانی: یک مهاجر نسل دومی در سنگاپور زیستن در قرن آسیایی: تغییر نگاه از غرب به شرق داستان سنگاپور و مالزی ارزش‌سالاری در حکومت سنگاپور روایتی زنده در باب ماهیت آمریکا دیپلماسی بهترین راه‌حل جلوگیری از بدترین شرها یعنی جنگ است خساست رهبران سنگاپور برای ساختن این کشور نمونه در ستایش دویدن در ستایش لی کوآن یو زیستن در قرن آسیایی: یک زندگینامه‌ی غیردیپلماتیک نوشته‌ی کیشور محبوبانی ۱. کیشور محبوبانی: یک مهاجر نسل دومی کیشور محبوبانی از پدر و مادری هندی‌تبار در سنگاپور به دنیا آمد. هر دو مهاجر بودند. مادرش در حقیقت یک مهاجر اجباری بود. روز استقلال هند و پاکستان در…
Read More
خداحافظی با هری‌ کوآن

خداحافظی با هری‌ کوآن

از روزهای سنگاپور, من و پاندا
یکشنبه صبح به خودم گفته بودم آخرین دوچرخه‌سواری سنگاپورم را هم انجام بدهم و بعد هم هری‌کوآن را شوهر بدهم برود. صبح یکشنبه باران شدیدی باریدن گرفت و تا ۹ صبح بارید. ساعت ۱۰ صبح به بعد آفتاب سنگاپور برای دوچرخه سواری مناسب نیست. رها کردم. دیروز صبح هم بس‌که خسته بودم دیر از خواب بیدار شدم. نشد دیگر هری‌کوآن را سوار شوم. توی carousel (دیوار سنگاپوری‌هاست) آگهی کردم. اولش دیدم گزینه‌ی هوش مصنوعی دارد بهم پیشنهاد می‌دهد. این‌جوری بود که یک فیلم ۳۰ ثانیه‌ای از دوچرخه می‌گرفتم و چند تا جمله در مورد دوچرخه می‌گفتم. بعد خودش عکس و متن آگهی را آماده می‌کرد. هوشمند هم بود. مثلا من در مورد رنگ و مارک دوچرخه هیچی نگفتم. خودش از روی فیلم فهمید. ولی در نهایت متنی که آماده کرده…
Read More
گذشته و آینده‌ی نظم جهانی

گذشته و آینده‌ی نظم جهانی

کتاب‌باز, از روزهای سنگاپور
امروز آمیتا آچاریا، استاد دانشگاه آمریکایی واشنگتن برای رونمایی از آخرین کتابش (گذشته و آینده‌ی نظم جهانی) مهمان مدرسه‌ی لی کوآن یو بود. کیشور محبوبانی هم هم‌صحبتش بود. بهانه‌ی مهمانی هم صحبت کردن در مورد کتاب آمیتا آچاریا، «گذشته و آینده‌ی نظم جهانی» بود. کتابی که تازه از تنور در آمده. کیشور محبوبانی به شوخی به آمیتا گفت تو ۵ سال برای نوشتن این کتاب وقت گذاشتی و آن را در بهترین زمان ممکن چاپ کردی. زمانی که ترامپ با تصمیم‌های ابلهانه‌اش دارد نظم جهانی را به گند می‌کشد و تو با این کتابت داری تاریخ را بررسی می‌کنی تا به ما بگویی که جهان بعد از افول غرب چطور خواهد بود. تو از کجا می‌دانستی که ترامپ دوباره سر کار خواهد آمد آخر؟!  بعد از نشست به نظرم آمد…
Read More
انتخابات مجلس سنگاپور

انتخابات مجلس سنگاپور

از روزهای سنگاپور
شنبه انتخابات مجلس سنگاپور بود. چند ماه بود که روزنامه‌ی رسمی‌شان (استریت‌تایمز) دائما در مورد این انتخابات خبر و محتوا کار می‌کرد. بارها و بارها نقشه‌ی محله‌های مختلف سنگاپور و تعداد سهمیه‌شان در مجلس سنگاپور را به شکل‌های مختلف کار کرده بودند. توی دوچرخه‌سواری‌های هفته‌های اخیر می‌دیدم که عکس‌ها و پوسترهای نامزدهای مجلس به در و دیوار است. بیشترین فعالیت را لورنس وونگ داشت به نظرم: نخست‌وزیرشان. این اولین انتخابات مجلس در ایام نخست‌وزیری لورنس وونگ است. لورنس وونگ متولد ۱۹۷۲ است (یعنی یک ۶ سالی از پدر من جوان‌تر) و دقیقا حالا یک سال می‌شود که نخست‌وزیر سنگاپور شده.  نخست‌وزیر سنگاپور یک جورهایی حکم رهبری کشور را دارد. یک سنتی دارند این سنگاپوری‌ها و آن این است که رهبران پیر خودشان به خواست خود کنار می‌روند و جایگزین انتخاب…
Read More
ماه رمضان در سنگاپور

ماه رمضان در سنگاپور

از روزهای سنگاپور
امروز آخرین روز ماه رمضان در سنگاپور بود. در تمام روزهای این ماه، در همه‌ی مساجد سنگاپور مراسم افطار برپا بود. بعد از یک ماه این قدر به این افطارهای پروپیمان روزانه عادت کرده‌ام که آشپزی یادم رفته است. فراموشم شده است که هر روز برای خودم غذا می‌پختم. اول‌ها فکر می‌کردم فقط توی مسجد بعل‌وی بساط افطار و شام برپا است. بعد فهمیدم همه‌ی مسجدها همین‌طورند. وگرنه این مسجد خیلی شلوغ می‌شد و سر غذا ملت تو سروکله‌ی هم می‌زدند. حالا اما خیلی شیک و مجلسی برپا می‌شد. مثل مراسم عروسی ایران در قسمت مردانه بود. ۸ نفر سر یک میز. سوپ و میوه و خرما و شربت و چای برای همه. پلو و مرغ و گوشت و ماکارونی و این‌ها هم نفر به نفر.  سوپ‌شان مخصوص رمضان است:…
Read More
ماشین شخصی در سنگاپور

ماشین شخصی در سنگاپور

از روزهای سنگاپور
ماشین شخصی در سنگاپور و حل معضل ترافیک. این هوندای مدل ۲۰۱۷ شاید در خیلی از کشورهای جهان زیر ۱۰ هزار دلار قیمتش باشد. اما در سنگاپور قیمتش حدود ۷۰ هزار دلار است. اگر نو بود قیمتش بالای ۱۵۰ هزار دلار می‌شد. فکر کنم در هیچ کشوری، خودرو به اندازه‌ی سنگاپور گران نباشد. دلیلش اصلا قیمت خود ماشین نیست. دلیلش انواع و اقسام مالیاتی است که دولت سنگاپور برای ماشین‌دارها در نظر می‌گیرد تا جذابیت ماشین را کم کند و مردم را وادار کند که بی‌خیال ماشین شخصی شوند. اصلی‌ترین هزینه‌ی صاحب ماشین شدن در سنگاپور، جواز ماشین‌دار شدن است. قیمتش شناور است. بستگی به میزان تقاضای ماشین در سنگاپور دارد. اصولا در سنگاپور خیابان‌ها شلوغ و پرترافیک نیستند. اصلا خبری از ترافیک‌های روانی‌کننده‌ی خیلی از پایتخت‌های جهان در سنگاپور…
Read More
تآتر مارکینگ و قصه‌ی ادموند

تآتر مارکینگ و قصه‌ی ادموند

سپهرداد, از روزهای سنگاپور
هنوز هم باورم نمی‌شود که ادموند ۵۰ سالش باشد. اصلا به ظاهرش نمی‌خورد. یک موی سفید ندارد. یک تار موی ریخته هم ندارد. نژاد چینی‌اش او را خیلی جوان‌تر نشان می‌دهد. برایم عجیب‌تر این‌ است که می‌خواهد توی ۵۰ سالگی یک زندگی جدید، یک جور دیگر زندگی کردن را شروع کند و خیلی هم جدی است در این زمینه.  اولین باری که دیدمش این قدر فروتن و خودمانی بود که باورم نمی‌شد لیسانس ادبیات انگلیسی و تاتر از دانشگاه ملی سنگاپور، فوق‌لیسانس آموزش تاتر از دانشگاه نیویورک و دکترای تاتر از دانشگاه منچستر انگلیس داشته باشد. حتی بهش نمی‌خورد که استاد دانشگاه باشد. ولی بود. استاد هنر چند تا از دانشگاه‌های سنگاپور بود. ایران هم آمده بود و تاتر اجرا کرده بود. هر بار هم من را می‌بیند می‌گوید امسال…
Read More
سنگاپور و اثرگذاری بر خیزش چین

سنگاپور و اثرگذاری بر خیزش چین

از روزهای سنگاپور
سنگاپور و اثرگذاری بر خیزش چین: سنگاپور الهام‌بخش چین مدرن بوده است. توی این چند ماه این حس را داشتم که سنگاپور بر خیزش چین و تبدیل آن به اقتصاد دوم جهان نقش مهمی داشته است. مدرک و منبع پیدا نمی‌کردم. حسش را داشتم. توی مدرسه‌ی لی‌ کوآن یو هم برای چینی‌ها حساب جداگانه‌ای باز است. مثلا توی خوابگاه استادی که با ما زندگی می‌کند، پروفسور وو از چینی‌تبارهای سنگاپور است و زبان چینی را می‌داند. هوای بچه‌های چینی را هم خیلی دارد. هندی‌ها خودشان فعال‌اند و مراسم و جشن‌های‌شان را برگزار می‌کنند. چینی‌ها هم با مدیریت پروفسور وو خیلی فعال می‌شوند. مثلا توی خوابگاه هر از چند گاهی کارگاه کالیگرافی (خوش‌نویسی چینی) برگزار می‌کنند که ما فرهنگ‌های دیگر را با فرهنگ چینی بیشتر آشنا کنند. دو تا رشته‌ی ام…
Read More
سیاست تعیین حداقل دستمزد در سنگاپور

سیاست تعیین حداقل دستمزد در سنگاپور

از روزهای سنگاپور, سیستم‌های اقتصادی اجتماعی
امروز سر کلاس مبانی اقتصاد بحث بازار کار بود. یکی از بحث‌های شیرین بازار کار بحث تعیین حداقل دستمزد هستش. سیاست سنگاپور در این مورد جالب بود: سنگاپور برای خود سنگاپوری‌ها هیچ حداقل دستمزدی را تعیین نمی‌کند و کارفرماها هر چه‌قدر که دل‌شان بخواهد می‌توانند به کارمند سنگاپوری حقوق بدهند. اما برای مهاجران حداقل دستمزد وجود دارد. برای مهاجرانی که به عنوان نیروی کار مهاجر ویزای اقامت در سنگاپور را دریافت کرده‌اند حداقل دستمزد ۵۶۰۰ دلار است. این حداقل بر اساس سن بالا می‌رود. مثلا من که ۳۵ سالم است اگر به عنوان نیروی کار ماهر استخدام شوم کارفرمای سنگاپوری باید حداقل ماهی ۸۰۰۰ دلار به من حقوق بدهد. این حداقل حقوق در مورد نیروی کار با مهارت متوسط از ۳۱۵۰ دلار شروع می‌شود. (اطلاعات بیشتر در این‌جا) برای کارگران…
Read More